Marcelle kreeg kanker. En volgens doktoren een zeldzame vorm die moeilijk te behandelen is.  Een duidelijk toekomstbeeld kunnen ze haar niet geven. Voorafgaande de podcast spreken we af bij haar oude buurt in Deventer.

De buurt heeft een bijzondere bouwstijl. Het is een woningbouwcomplex rondom de Sijzenbaan in Deventer. Dat ook wel de bananenrepubliek wordt genoemd. Vanuit de lucht heeft het namelijk veel weg van een tros bananen. Voor Marcelle is het een beladen, maar vooral ook een hele speciale plek. 

“Samen met mijn, nu ex-partner, hadden we besloten om apart te gaan wonen. Tijdens de verhuizing kwam ik er vervolgens achter dat ik kanker had. Er is hier zoveel gebeurd. Maar ik ben blij dat ik hier zat toen het me allemaal is overkomen. Want op de één of andere manier wist ik dat ik al het verdriet en angst hier kon hebben.” 

“Na een tijdje kwam ik erachter dat mijn moeder ook in deze buurt heeft gewoond. Wat heel apart is, want mijn woonkamer voelde altijd al een beetje aan als een soort buik, een soort baarmoeder gevoel haha. Ik voelde me hier al snel op me gemak. Het complex is heel apart, maar juist ook heel mooi. Door de jaren heen is het aardig vervallen geraakt. Maar dat vind ik er juist zo bijzonder aan. Schoonheid in combinatie met vervallenheid. Dat spreekt me bij mensen ook heel erg aan.” 

“Van nature ben ik altijd iemand die om het minste of geringste stress heeft. Maar na het horen van mijn diagnose veranderde dat. Ik werd juist heel rustig, en ik hield me alleen nog maar bezig met praktische zaken. Zoals gordijnen uitzoeken voor m’n woning. Want ik was namelijk net verhuisd. Ook maakte ik rondom mijn ziekte veel grapjes. Mensen noemde me soms sterk, vonden het knap hoe ik met mijn ziekte dealde.”

“Maar ik ben ervan overtuigd daar ik daar niet zelf voor heb gekozen. Bij mij is het een overlevingsmechanisme geweest wat is ingeschakeld. Er gebeurde simpelweg ineens te veel. Ik zat in een soort extreme storm. Nu alles een beetje is gaan dalen, begin ik soms pas angst en verdriet te voelen.”

Marcelle kreeg te horen dat ze een tumor had die in drie stukken in haar lichaam was opengebroken. 

“In totaal was de tumor 30 cm groot. Er werd besloten om de tumor weg te halen. Vooraf de operatie waren de artsen ervan overtuigd dat ik een stoma zou krijgen. Maar er werd me verteld: ‘Mochten we je nou openmaken en constateren dat de kanker al te ver heen is - dan word je zonder stoma wakker’. Die avond, voor de operatie, ben ik naar huis gegaan. Ik wou alleen zijn - alleen zijn met elke emotie die naar boven zou komen. Ik ben vervolgens gaan dansen in de woonkamer. Want die drang kwam omhoog. Ik dacht: ik weet niet wat er morgen gaat gebeuren, maar ik weet wel dat ik nu nog kan dansen.”

In de podcast hebben we het met Marcelle over het traject rondom het omgaan met kanker. De impact die het heeft op jezelf, maar ook de mensen om je heen.  Met deze podcast wil Marcelle haar verhaal delen en ervoor zorgen dat andere mensen geïnspireerd raken om hulp te gaan zoeken voor hun mentale klachten.

Luister de podcast

Mocht je je nou herkennen in het verhaal van Marcelle, en daar mentale steun bij nodig hebben, dan is het goed om professionele hulp in te schakelen. Een huisarts of praktijkondersteuner kan je begeleiden met het voeren van gesprekken. Vanuit het ziekenhuis worden er vaak ook mogelijkheden aangeboden rondom psychologische zorg. Mocht dit niet genoeg zijn, dan kun je gaan praten met een psycholoog. Samen met je huisarts of psycholoog kun je kijken welke therapievormen er zijn en welke het beste bij jou past. Benieuwd naar onze behandelservice?

We leggen graag uit hoe we te werk gaan.